Rozdział 31

Rozdział dedykowany 

Oliwciak 

Violetta

Przetarłam ręką oczy i pierwsze co ujrzałam to Leon który nas pakuje.

Co on wyprawia, przecież jesteśmy tu dopiero trzy dni? Wpatrywałam się w niego kilka minut, aż on się nie odwrócił i spojrzał na mnie wzrokiem pełnym strachu. Tylko czym i dlaczego strachu?

-Leon co ty robisz? -spytałam spokojna.

-Pakuje nas niestety musimy wracać-powiedział głosem pełnym żalu.

-Dlaczego? To prze ze mnie że chciałam żebyś powiedział mi że jestem dla ciebie ważna?-spytałam prawie płacząc.

Leon 

Gdy usłyszałem od niej te słowa i że prawie płacze rzuciłem się na kolana do łóżka i wziąłem ją za rękę. Jak ona wo gule mogła pomyśleć,że to przez nią wyjeżdżamy.

-Nie to nie przez ciebie i wiem że mamy do zrealizowania rozmowę, ale nie teraz musimy stąd wyjechać bo tu grozi ci nie bezpieczeństwo-powiedziałem na jednym wdechu gładząc jej rękę. 

-Dobrze, ale nie wykręcisz się od tej rozmowy- powiedziałam i go pocałowałam. 

Violetta 

Ruszyłam do łazienki zgarniając jakie kol wiek ubranie. Nie wiem o co chodzi z tym nie bezpieczeństwem, ale mam zamiar się do wiedzieć. 

Leon dokończył pakowanie i ruszył zrobić nam śniadanie, po 10 minutach siedzieliśmy już w samochodzie zapinając pasy i gotowi do drogi. Ruszyliśmy do Villa Rose. 

-Leon, ale o co dokładniej chodzi?

- Nie wiem konkretnie ale na pewno chodzi o ciebie i ktoś chce cię przejąc, ale jeśli się dowiem kto to już niedługo żyć ie będzie. 

-Aha, a coś więcej?-powiedziałam przerażona.

-Nic ci więcej nie powiem, ie uda ci się.

-Ale...

-Nie

-Ale. 

-Nie i koniec kropka i nie denerwuj mnie moja dziewczyno- powiedział podkreślając ostanie słowo.

A Violetta się na to zaśmiała, a on uwielbiał jej śmiech.

-Dobrze ale nie ujdzie ci to płazem mój chłopaku-powiedziała tak samo jak on, podkreślając ostatnie słowo.

Oparła się o jego ramie, a on złapał mnie za rękę i pocałował ją czule. No tego się po nim nie spodziewałam. Kocham go i będę mu to mówiła na każdym kroku, aż w końcu on tę to powie. 

Resztę drogi odbyliśmy w ciszy. 

Staliśmy już przed domem, chciałam już wyjść z samochodu ,ale Leo mi na to nie pozwolił.

-Violu ie ważne co by się stało ty zawsze będziesz dla mnie najważniejsza-powiedział patrząc mi w oczy.

-A ty jesteś dla mnie najważniejszy-odpowiedziałam i się pocałowaliśmy. 

Po oderwaniu, wysiedliśmy z samochodu i ruszyliśmy do drzwi,gdy je otworzyliśmy. 

Zmarliśmy z wrażenia. 

HEJ macie 31 mam nadzieje że wam się podoba. Rozdział 2 dopiero w środę.

DO zobaczenia 

20 komentarzy=next