Rozdział 17

Rozdział dedykowany

Oliwciakowi i Oli Kozie :)

Dziękuje wam że jesteś cie ze mną.

Leon

Poszedłem do Diego,żeby pogadać o tej akcji z mieszkaniem Violetty

-Hej-powiedziałem wchodząc do jego pokoju.

-Hej przyjacielu, co tam?

-A nic chciałem pogadać o tej sytuacji z mieszkaniem  Violetty.

-No właśnie co robimy z tym kolesiem i jej mieszkaniem.

-Jeszcze nie wiem ale musimy się dowiedzieć co to był za tym i co robił w jej mieszkaniu.

-No tak, ale ona nic nie wiem - obronił ją n wstępie Diego.

-Może... Prowokuje ją! Może być naiwna lub jest dobrą aktorka, tylko każda aktorka musi się gdzieś złamać 

-Aha - Diego przyjął tą wiadomość do siebie, ale nie był w 100% pewny.

-Wiesz na plaży wyglądaliście na zakochanych 

Leon po usłyszeniu tych słów, parsknął śmiechem.

-Przecież wiesz że ja nie potrafię kochać...

-Wiem, ale wszystkiego można się nauczyć

-Tak masz racje, ale to jest jedyna rzecz której się nie da nauczyć. Skończmy ten temat, mam dla ciebie zadanie-powiedział wymigując się od dalszych pytań.

-Jakie?-spytał Diego nie obijając w bawełnę i nie zadając więcej pytań związanych  z jego uczuciami do panny Castilo.

-Musisz ją uwieźć -powiedział Leon bez żadnych skrupułów.

-Chyba śnisz, sam ją uwiedź widzę że ci to dobrze idzie a mnie w to nie mieszaj.-powiedział wściekły.

-To nie jest prośba, tylko rozkaz.- syknął w jego stronę Leon.

-No to najwidoczniej będziesz sam musiał ten rozkaz rozwiązać bo ja go nie wypełni, nawet jeśli byś  chciał mnie zastrzelić .

-Dobrze Diego rozumiem, nie zastrzelę cię, jesteś moim przyjacielem, a z Violetta poradzę sobie sam.-powiedział już łagodniej.

-No właśnie, a ona nie długo będzie twoją dziewczyną. Gwarantuje ci to - powiedział już weselszy.

Leon znowu parsknął śmiechem na słowa Diega.

-Proszę cię, nie rozśmieszaj mnie. Ja nie umiem kochać. Nie wiem co to miłość. Skończmy ten temat idę do siebie. Na razie.

-Na razie ja i tak wiem swoje i nie uciekniesz od tej rozmowy.

Wyszedłem z jego pokoju i ruszyłem jeszcze do pokoju mojej Violi, boże nie ona nie jest moja. Wszedłem do jej pokoju i ujrzałem ją śpiącą na łóżku, podszedłem przykryłem ją kołdrą i ucałowałem w czoło.

W swoim pokoju poszedłem wykonać wszystkie wieczorne czynności i sam położyłem się do łóżka i zacząłem myśleć nad słowami Diega.

Może Diego m rację, że się w niej zakochuje i ona będzie tą jedyną i nauczy mnie kochać i wytłumaczy co to jest miłość. A może...  to tylko moja wyobraźnia.

Gdy tak myślałem usłyszałem jak drzwi do mojego pokoju się otwierają, zapaliłem lampkę, żeby dostrzec kogo tu do mnie niesie. Gdy zobaczyłem Violette która płacze, zerwałem się natychmiastowo z łóżka i podszedłem do niej i bez żadnych ceregieli ją przytuliłem i spytałem

-Co się stało?- spytałem zatroskany  

-Wiem, że to głupie i dziecinne ale śnił mi się koszmar związany z moimi rodzicami.

Przypomniałem sobie że ona mówiła że jej rodzice nie żyją, nie zamierzałem się śmiać bo mi sam się boje takich koszmarów gdzie śnią mi się zmarłe osoby, dlatego tylko ją jeszcze bardziej do siebie przytuliłem i pozwoliłem szlochać do woli.

-Nie jest to głupie czy dziecinne sam czasami tak mam. Chciałabyś ze mną spać poczułabyś się w tedy lepiej - spytałem nie pewnie.

-A mogłabym? -spytała odrywając się ode mnie 

-Oczywiście że tak, zawsze jesteś tu mile widziana -powiedziałem i porwałem ją w ramiona i położyłem nas na łóżku ona się we mnie wtuliła a ja nas przykryłem kołdrą. Po chwili ujrzałem że zasnęła to ja też po chwili udałem się do krainy morfeusza. 

Następny dzień 

Violetta 

Obudziłam się wtulona w tors Leona, było mi tak cudownie czułam się w końcu wypoczęta. Teraz już wiem na pewno że go Kocham.

Hej przychodzę do was z 17 miał być wczoraj ale późno wróciła. Bardzo dziękuje za te 41 komentarzy po 16 rozdziałem. Przykro mi ale rozdział następny pojawi się dopiero we wtorek bo wyjeżdżam. Przepraszam.

30 Komentarzy + next 

Do zobaczenia 

Madzia:)